W pracy sformułowano i poddano analizie relaksacyjny model przewodzenia i generacji ciepła, który uwzględnia relaksację strumienia ciepła (skończoną prędkośc rozchodzenia się ciepła) oraz relaksację wydajności wewnętrznego źródła ciepła. Klasyczne paraboliczne równanie przewodnictwa cieplnego oraz hiperboliczne równanie przewodnictwa cieplnego mogą być traktowane jako szczególne przypadki nowo sformułowanego relaksacyjnego równania przewodnictwa cieplnego. Podano interpretację fizyczną relaksacyjnego modelu przewodzenia i generacji ciepła oraz zbadano jego zgodność z drugą zasadą klasycznej i rozszerzonej termodynamiki procesów nierównowagowych. Rozwiązano analitycznie i numerycznie szereg zagadnień początkowych i brzegowych w celu zilustrowania właściwości nowego modelu. Wyniki przykładowych obliczeń pozwoliły na wyciągnięcie szeregu ogólnych wniosków. Między innymi stwierdzono, że w przeciwieństwie do rozwiązań wielu przypadków hiperbolicznych, rozwiązania relaksacyjne dla dużych czasów z reguły nie dążą do odpowiadających im rozwiązań parabolicznych.
Niniejsza praca jest przeglądem siedmiu opublikowanych wcześniej oryginalnych prac naukowych autora.